Forum Krypty

<3

Pegasusa dostałem na "Pierwszą Komunię". Był to zdecydowanie najlepszy prezent, jaki ciocia chrzestna mogła mi sprawić. Godziny spędzone przed telewizorem dawały wiele cholernej satysfakcji i z pewnością miały wpływ na konfigurację mej osobowości. Wspomnienia z emocjonujących, szczeniackich lat są wciąż żywe, dlatego z chęcią i wielkim sentymentem odpalam emulator Nesa na PC .

W ramach rozkręcenia tematu, podam kilka moich szczególnie umiłowanych gier (będziemy pewnie jeszcze wiele sobie przypominali i zajmowali się tymi i innymi tytułami bardziej szczegółowo w przyszłości :



Contra - za adrenalinę, która towarzyszyła każdemu epizodowi gry. Były oczywiście momenty mniej ulubione [Base] i frustrujące [Energy Field]. Ponadto świetna ścieżka dźwiękowa umilała rozgrywkę.

Galaxian - za prostotę i emocje, jakie ta gra we mnie wzbudzała. Uh...zdecydowanie jeden z najświetniejszych klasyków

Excite Bike - Motocross w najlepszym wydaniu. Nic nie przebije radochy z zajeżdzania drogi przeciwnikom i długich skoków przez przeszkody.

Micromachines - he he. Nie muszę się tu rozpisywać. To jedna z gier, które porywały mnie na dłuuugie godziny. Rywalizacja w mikromaszynach rządzi.

Goal3 - Nie miałem przyjemności grać w inne części, ale ta bardzo przypadła mi do gustu. Gra trudna, zabawna i emocjonująca.

Turtles Fighter - bez dwóch zdań - imo najlepsza nawalanka na Nesa. Piękne tła, dobra oprawa dźwiękowa, dynamiczna mechanika gry i urozmaicony jak na grę 8-bitową zestaw ciosów - to czyni z Turtlesów grę, którą wspomina się z błogim uśmiechem

Jungle Book - barwna gra platformowa o ładnej kresce i animacji. Walka z niedźwiedziem była dla mnie mordęgą, ale warto było zacisnąć zębiska i pokonać zwierza :D

Fantastic Adventures Of Dizzy - to niesamowite, jak wciągnęła mnie gra, w której poruszamy się idiotycznie wyglądającym jajkiem z czerwonymi łapkami. Elementy przygody i proste zagadki (kombinowanie, którego przedmiotu powinniśmy w danym miejscu użyć) stworzyły zalążek mojego szczególnego upodobania do gier typu Adventure.



Lista jest co najmniej niepełna a mój post i tak jest zbyt długi. Czekam na wasze ulubione gry na Nes/Pegasusa i wspomnienia, jakie się z nimi wiążą. Stare pryki, do dzieła!

Nie miałam Pegasusa. Podkradałam sąsiadce Pamiętam strzelanie do kaczek i Mario. To było coś. I jakiegoś pingwina. Ogólnie to były to gry świetne. Proste, ale zabierające skutecznie czas. Później zaczęło się kombinowanie, a było tak fajnie z tymi pikselami

Ja nie jestem chyba jeszcze stary (XD) ale Pegasusa pamiętam ... przed dłuższy czas nie wiedziałem w ogóle, że NES i Pegasus to to samo xD. Anyway ja pamiętam z gier które wymieniłeś Contra i Dizzy ... poza nimi bardzo miło wspominam gry z koleżanką w grę w czołgi ... niestety nie pamietam dokładnie jak ta gra się nazywała, chyba "Tanks" czy coś takiego. Polegała ona na przedzieraniu się przez murki małym czołgiem i zestrzeleniu kolegi albo czołgów sterowanych przez konsolę. Uwielbiałem to kiedyś xD

Edit: ^ O lol ... jak mogłem zapomnieć o Mario Oo" ... wstyd mi, dobrze, że mi przypomniałaś xD

Go Go Yubari pisze:I jakiegoś pingwina.

pewnie Antarctic Adventure. Łapanie chorągiewek, rybek i unikanie przerębli z wychodzącymi gdzieniegdzie pomarańczowymi fokami - omg jak ja pamiętam ten debilny wyraz ryjów...

Haichi, Tanks/Battle City było faktycznie dobre. Co ciekawe, pomimo tych wszystkich wielkich pikseli i prostoty gier - były one straszliwie trudne do przejścia...

hmm, hmm, NES.... :zapala fajkę:

ja na swojego Pegasusa musiałem oszczędzać, ale co to była za satysfakcja, jak się w końcu kupiło (IQ-502 w zestawie z Golden Five). już nie musiałem sępić u kumpli i przesiadywać w "gralniach".

co do ulubionych gier, to mógłbym pisać godzinami i tematu bym nie wyczerpał, dlatego skupię się (a przynajmniej postaram się skupić) na prawdziwych perełkach.

The Guardian Legend - mój definitywny numer jeden. w grę miałem okazję zagrać razem z pierwszą Zeldą. były to prawdziwe odmiany po zwykłych strzelankach czy mordobitkach. obydwie gry dawały możliwość podróżowania po ogromnych światach, odkrywanie nowych miejsc, itp. ale to TGL wygrało z Zeldą. głównie za sprawą fenomenalnej ścieżki dźwiękowej (do dziś muzyka jest dla mnie jednym z najważniejszych, o ile nie najważniejszym elementem w grach). razem z genialnymi lokacjami tworzyła wspaniały klimat, który zachwyca także dziś. poza tym, na plus TGL zaliczam uroczą bohaterkę główną oraz pożogę jaką sieje pod koniec gry.

wszystkie gry z chłopakami z drużyny Nekketsu - czyli wszelkie Goal 3, hokej, "olimpiady", itp. już od pierwszej styczności z serią (Goal 3) wszyscy staliśmy się jej wielkimi fanami.

Mega Man - fanem Mega Mana jestem do dziś, ale to właśnie pierwszą część uważam za najbardziej klimatyczną. znów, na pierwszy plan wysuwa się muzyka (wraz z niezapomnianym motywem Cut Mana).

Mitsume Ga Tooru - genialna platformówka. łysy chłopiec z trzecim okiem na czole wyrusza na ratunek dziewoi. pamiętam, jak po szkole chodziłem do kumpla w to grać. tzn, kumpel chorował, ja przynosiłem mu zeszyty, on przepisywał a ja grałem. potem miałem wymówkę, dla czego nie wracałem po szkole do domu (chorego kolegę odwiedzałem :D ). gra jest chyba na podstawie mangi Osamu Tezuki.

Kick Master - kolejna wspaniała gra. chodzona nawalanka z elementami RPG osadzona w klimatach fantasy. i kolejna gra ze wspaniałą muzyką. nawet wstawałem wcześnie rano, żeby przed lekcjami pograć :D

Kyattou Ninden Teyandee - czyli Ninja Cats. swego czasu miałem taki zwyczaj, że każdej soboty przed południem robiłem sobie seans z tą grą - przechodziłem w całości razem z oglądaniem wszystkich wstawek między etapami - taki substytut anime w czasach posuchy

Ninja Ryukenden - skoro już przy Tecmo jesteśmy. kolejna gra, z którą lubiłem robiś seanse - część druga i trzecia po kolei (pierwszej nie miałem )

Seirei Densetsu Lickle - znana u nas jako Little Samson. niesamowicie rozbudowana i przepiękna platformówka z czterema głównymi bohaterami i możliwością wyboru alternatywnych ścieżek podczas gry. i tak, muzyka ty też była kapitalna. klimatyczni też byli bossowie. w pamięć zapadł mi taki rycerz szarżujący na koniu.

Time Diver Avenger - znana też jako Time Diver Eon Man. nigdy oficjalnie nie wydana. posiadacze Pegasusa mieli jednak możliwość zagrania, dzięki piratom gra systemem rozgrywki najbardziej przypomina serię Ninja Ryukenden. ciekawym elementem był motyw podróży w czasie, przez co kolejność etapów mogła się różnić przy każdej rozgrywce.

Grzybek Z Octu pisze:Micromachines - he he. Nie muszę się tu rozpisywać. To jedna z gier, które porywały mnie na dłuuugie godziny. Rywalizacja w mikromaszynach rządzi.

swego czasu zagrywałem się w to z kuzynem. dostawał ode mnie łomot do czasu aż sam stał się lepszy i do ja dostawałem po d, co mnie niezmiernie wkurzało

Grzybek Z Octu pisze:Fantastic Adventures Of Dizzy - to niesamowite, jak wciągnęła mnie gra, w której poruszamy się idiotycznie wyglądającym jajkiem z czerwonymi łapkami. Elementy przygody i proste zagadki (kombinowanie, którego przedmiotu powinniśmy w danym miejscu użyć) stworzyły zalążek mojego szczególnego upodobania do gier typu Adventure.

też wiele czasu spędziłem z tą grą. niestety, na konsoli nigdy jej nie skończyłem. raz byłem przy samym końcu - zebrałem ostatnią gwiazdkę z jaskini pod cmentarzem i potem nie mogłem z niej wyskoczyć i poległem

to tyle, co na razie sobie przypomniałem

ogólnie gry na Pegasusa były (i nadal są!) wspaniałe. jednak to co czyniło je wyjątkowymi była chyba pasja, którą dzieliliśmy razem z kumplami. wspólne sesje z konsolą, rywalizowanie kto będzie lepszy albo kto przeszedł więcej gier, dzielenie się wrażeniami oraz zabawy ("ja jestem Kunio!" "a ja jestem Riki!") - to nas łączyło i jednocześnie nie powodowało, że byliśmy jakimiś nolife'ami. kiedyś Pegasus był ważnym czynnikiem społecznym - wiele znajomości zaczynało się od "pożyczania dyskietek " to dzięki grom właśnie poznałem wielu fajnych ludzi, z którymi kumpluję się do dziś.

Haichi pisze:grę w czołgi ... niestety nie pamiętam dokładnie jak ta gra się nazywała, chyba "Tanks" czy coś takiego.

Battle City

Ja swą przygodę z Pegazem rozpocząłem u GZO :] Contra... Dizzy... Turtlesy.... 501in1 @__@' <wzruszyłem się...>

Te gry, w przeciwieństwie do obecnych miały i ciągle maja duszę. Co robią kwazi i GZO po otwarciu piwa? Uruchamiają emu NES'a i zaczynają nacinać w Battle City lub Tennisa xD Emocje towarzyszące temu drugiemu da się tylko porównać do gry w PRO EVO i Guitar Freaks :D

Ta konsolka miała DUSZĘ przez duże "D" - i ma ją nadal dzięki emulatorom Dziś w tych prostych grach daje się odczuć prawdziwy powiew z czasów dzieciństwa... Młodość spędzona przed ekranem z prostym padem w ręku, który można naprawić przy pomocy zwykłej lutownicy i śrubokręta, prosta grafika, która świetnie trenowała wyobraźnie i potężny ładunek miodu, który sączył się z tej niepozornej konsolki wiadrami zadziwia mnie do dziś

Jeśli kiedykolwiek doczekam się potomka, i będzie on od maleńkości zainteresowany grami, to będzie zaczynał od takiej właśnie klasyki

Gry które utkwiły mi w pamięci to:

Popeye- Lubiłem w to grać a podobało mi się dlatego, że popeye po zjedzeniu szpinaku potrafił nieźle przypie... uderzyć

Arkanoid- grałem w to na pegasusie, commodore 64 i na PieCu. Kto by pomyślał że odbijanie piłeczki potrafi tak wciągnąć, a w późniejszych etapach gry potrafi sprawić nie lada problem.

Nie zapomniałem również o klasykach takich jak Packman i Bomberman, nie można w to było nie zagrać posiadając pegasusa.

Cudowny temat, Grzybku, czy jesteś z octem czy bez, dostarczyłeś mi wielką radość zakładając ten topic.
O Pegasusie nie słyszałem ale NES, można rzec, to całe moje dzieciństwo. Jak nie kopałem w piłke to siedziałem u kumpla i równo sadziłem. Aż pewnego dnia do mojego domu zawitał Famicom (Family Computer; czyli NES) wraz z Mario Bro. i chyba Door Door.
Podobnie jak Sogetsu, o ulubionych grach mogłbym pisać bez końca, więc moją listę zredukuje do minmum, te najlepsze.

Mario Brothers i Super Mario Brothers - Basic. Dla mnie, bez tej gry nie byłoby FF, nie byłoby DQ. Pierwszy kontakt z czymś co się steruję, a na ekranie się rusza. To było piękne uczucie, miałem wrażenie, że mam styczność z niesamowicie daleko idącą technologią. Żółty kartridż (nówka kosztowała wtedy 4900Y=ok.100z!!) mam do dziś.

Grzybek Z Octu pisze:Excite Bike - Motocross w najlepszym wydaniu. Nic nie przebije radochy z zajeżdzania drogi przeciwnikom i długich skoków przez przeszkody.

To było cacko. Zanim opanowałem technikę "strzałka w lewo tuż przed lądowaniem" wielokrotnie miałem ochote seppuku popełnić. Jednak, jaka radość i ulga nastąpiła po osiągnięciu tej sztuki...

Go Go Yubari pisze:I jakiegoś pingwina. (Antarctic Adventure)

Piękna muzyka - waltz Emile Waldteufel. Posłuchajcie sami http://www.youtube.com/watch?v=lBYy31XAXd0

Adventure Island - choć ja pamiętam tą grę pod nazwą "Takahashi Meijin no Boukenjima" sens pozostaje taki sam. Naturalna ewolucja Mario, z tym, że tutaj dużą rolę marketingową odegrał pan Takahashi z firmy Hudson, który znany był z tego, iż potrafił naparzać w buttony NESa 16/sec. (sic!) Naturalnie był idolem moim i moich kolegów. (i pochodził z tego samego miasta co ja. yuhoo)

Miałem zamiar jeszcze trochę się rozpisać ale dla starego pryka już pora spać. Dokończe jutro.

Schrödinger pisze:O Pegasusie nie słyszałem

taki polski klon Famicoma, nawet japońskie carty bez problemu odpala. pierwsze Pegasusy pojawiły się w Polsce na początku lat 90. z tego co się orientuję, był to klon produkowany specjalnie na nasz rynek. konsola była dostępna w zestawie z cartridgem 168in1. w rzeczywistości było tam tylko kilka gier (m.in. Contra, Mario Brothers, SMB, PAcman, Tetris, Macross, i inne) a reszta to były wersje shackowane (np Contra z 30 życiami).
dostępne cartridge były "pirackimi oryginałami ze wschodu". początkowo z ładnymi okładkami, najczęściej będącymi fragmentami okładek z wersji z Fami, pod koniec życia Pegasusa wypierane przez żółte carty z okładkami robionymi na odwal się. Pegasusowe carty nie miały opcji save, dlatego nigdy nie pojawiły się pirackie FF, Zeldy i inne gry wymagające bateryjek. piraci nie potrafili też skopiować technologii sound chipów używanych w niektórych grach Konami, dla tego nie mieliśmy też trzeciej Castlevanii.
ostatnim modelem Pegasusa był IQ 502. co ciekawe, cartridge Golden Five dostępny z konsolą, oraz inne z grami Codemasters były oryginałami - na podstawie jakieś umowy zostały wydane u nas w ten sposób.

co ciekawe firma Bobmark, która była dystrybutorem Pegasusa zmieniła branżę (po tym jak Sega Saturn, której też byli importerami, zmarła) i obecnie zajmują się napojami Hoop. (kiedyś w PSX Extreme był na ten temat artykuł)

kwazi pisze:

Haichi pisze:grę w czołgi ... niestety nie pamiętam dokładnie jak ta gra się nazywała, chyba "Tanks" czy coś takiego.

Battle City

Dokładnie o tą grę mi chodziło

Jak tak sobie czytam wasze wspomnienia, to okazuje się, że tych gier w które i ja grałem było znacznie więcej xD. Dobrze tak sobie powspominać bo zabrały mi one sporo godzin z życiorysu x3.

Grzybek Z Octu pisze:

Go Go Yubari pisze:I jakiegoś pingwina.

pewnie Antarctic Adventure. Łapanie chorągiewek, rybek i unikanie przerębli z wychodzącymi gdzieniegdzie pomarańczowymi fokami - omg jak ja pamiętam ten debilny wyraz ryjów...

Nie jestem pewien, ale Go mogła mieć także na myśli "Yume Penguin Monogatari", taka przesłodzona, japońska platformówka o pingwinie, który próbuje schudnąć. _^_

Grzybek Z Octu pisze:Contra - za adrenalinę, która towarzyszyła każdemu epizodowi gry. Były oczywiście momenty mniej ulubione [Base] i frustrujące [Energy Field]. Ponadto świetna ścieżka dźwiękowa umilała rozgrywkę.

Centralnie, najlepsza gra na Pegasusa mnóstwo godzin spędzonych na graniu... genialna akcja, grafa całkiem niezła, przyjemnie się w to grało. Radocha była za każdym razem jak grę się przeszło

Grzybek Z Octu pisze:Fantastic Adventures Of Dizzy

Dizzy to była świetna gra, z tego co pamiętam to było chyba kilka gier z jajem, albo mylę z pecetem... hmmm w każdym razie, wciągnęła mnie niesamowicie, chęć ratunku członkom rodziny mobilizowała mnie, do siedzenia przy ekranie godzinami. I tak nie udało mi sie niestety przejść tej gry blokowałem się w jednym momencie gdzie była trzeba w wodzie się poruszać czy coś w tym stylu.

Go Go Yubari pisze:Pamiętam strzelanie do kaczek

nie myślisz czasami o tym, żeby wrócić do tej gry?

Sogetsu pisze:Mega Man

też dobra maksymalnie gra :] nie pamiętam czy przeszedłem do końca... hmmm chyba nie
grałem w to tak dawno, że już nie pamiętam tytułów... ale pewna gra którą ubóstwiałem to było: Combat prosta gra polegająca na poruszaniu się bazą, strzelaniem i niszczeniu baz przeciwników.

Ababeb pisze:Nie jestem pewien, ale Go mogła mieć także na myśli "Yume Penguin Monogatari"

Nie. Miałam na myśli dokładnie "Antarctic Adventure". Oh pograłabym w to. Gdzie można kupić Pegasusa i kartidże?
W warszawie i nie na aukcjach (bo ich nie uznaję)

Gagarin pisze:nie myślisz czasami o tym, żeby wrócić do tej gry?

Yes, please.

Mnie to aż wstyd się przyznać ale kartridże to ja kupowałem na rynku xD ... nie mam pojęcia jak oni to kopiowali/podrabiali. Anyway, pegasusa miałem oryginalnego bo od wujka ^^".

Grzybek Z Octu pisze:Contra - za adrenalinę, która towarzyszyła każdemu epizodowi gry. Były oczywiście momenty mniej ulubione [Base] i frustrujące [Energy Field]. Ponadto świetna ścieżka dźwiękowa umilała rozgrywkę.

Oj co się człowiek w to nagrał to głowa mała :] Kolejne części nie były złe, zwłaszcza czwarta bodaj, gdzie były postacie do wyboru i etapy od góry, ale pierwsza była najlepsza. Posta, genialna strzelanina.

Grzybek Z Octu pisze:Fantastic Adventures Of Dizzy

Jak się miało 10 lat, to ta gra była kosmicznie trudna Jak na to kląłem swego czasu, to głowa mała Ale na "Golden Four" była jeszcze jedna gra o Dizzy, w której zapylało się po labiryntach i zbierało pierdoły - to też mocne było.

Sogetsu pisze:wszystkie gry z chłopakami z drużyny Nekketsu

Zwłaszcza Riki Kunio bodaj, fantastyczna bijatyka, gdzie lały się na raz cztery postacie. To było powalające. Dużo chłopków, od groma ciosów, areny z minami, polami siłowymi, kolcami, lodem itp. Setki, dosłownie setki godzin się w tym spędziło ^^

Sogetsu pisze:Mega Man

To też dobre było - zwłaszcza że lepsze z części na część.

Sogetsu pisze:Ninja Ryukenden

Ninja Gaiden... OMFG! HAIL TO THE KING! Najlepsza z gier na NES'a :D Gram do dzisiaj na emulatorze - to było cudne. Zwłaszcza wyjątkowo wymyślni bossowie i grafika. Pamiętam jak pierwszy raz zobaczyłem w trzeciej części poruszające się niezależnie warstwy tła i mało się nie posikałem z wrażenia Pierwsza gra, która pokazała mi że może mieć fabułę i przepiękne, animowane wstawki z ślicznych rysunków. Sogetsu, zagraj na emulatorze w pierwszą część - nadal świetna, a i wyjątkowo trudna.

Sogetsu pisze:Kick Master

Do tego dodałbym jeszcze Sword Master, ale on był gorszy. Bossowie i kolejne techniki były powalające jak na tamte czasy.

A w Battle Tanks grałem godzinami... z mamcią, ha! :D

Batman - cała seria. Zwłaszcza pierwszy i czwarty, oba były świetne, pierwszy wygrywał klimatem i muzyką, a czwarty grafiką i pomysłami.

Mortal Kombat III Ultimate - zacne to było, o zacne... Z resztą każdy stary Mortal 2D był super.

Godzilla - zarówno ta pierwsza, gdzie przemierzało się cały układ słoneczny i walczyło ze wszystkim co się rusza (możliwość wyboru ścieżki i wielość bossów ownowały), jak i druga, czysty RTS. Świetne były.

Eliminator Boat Duel - wspaniałe wyścigi łodzi motorowych. Długie i trudne. Do tego kupowanie ulepszeń, wyścigi w różnych sceneriach, świetni wrogowie (Don Disaster ). Było super.

Teenage Mutants Ninja Turtles - pierwsze trzy były jednymi z najlepszych chodzonych bijatyk na Pegasus'a, a czwarta była jedną z najładniejszych bijatyk 1 on 1 z tego czasu. Ile to człowiek się napocił w walce finałowej ze Shredder'em to historia :]

Strider - fajna platformówka z elementami przygodówki, na dodatek nieliniowa, dużo walki i ogólnie... fajne to było, no!

I wiele, wiele, wiele innych, których nazw nie pamiętam, albo były po japońsku. Np. była taka gierka gdzie jeździło sie jeep'em w górę ekranu i kosiło wrogów z różnych broni (rakiety, miotacz płomieni, karabiny, granaty itp.). Czy platformówka ze stworkiem o niebieskich włosach, walczącym w przesłodzonych sceneriach, gdzie często trzeba było odpowiadać na różne pytania (było po japońsku - nigdy nie skończyłem). Albo inna, gdzie łaziło się rycerzem po wielkich planszach i kombinowało lekko jak w Dizzy jak dostać się do końca... Albo wyścigi w rzucie izometrycznym, gdzie kupowało się ulepszenia wozów i nowe modele za zebrane literki układające się w słowa.

I setki innych. Niestety, sprzedanie mojego IQ-502 wraz z kolekcją około 200 cartridge'y było jedną z najgłupszych decyzji jakie podjąłem. Teraz jak pomyślę, to walę łbem o ścianę. A tak długo zbierałem kasę na to... najgorsze jest to, że teraz za diabła sobie człowiek nie przypomni jakie były nazwy niektórych gier i nawet na emulator ich nie znajdzie To był złoty okres, najlepszy w moim życiu gracza.